انواع جراحی ریه
انواع جراحی ریه
جراحی باز ریه (توراکوتومی)
جراحی باز که به عنوان توراکوتومی نیز شناخته می شود، یک روش جراحی است که به طور سنتی در جراحی ریه استفاده می شود. در این روش جراحان با استفاده از یک برش مستقیماً به قفسه سینه دسترسی پیدا می کنند.
مراحل فرآیند:
محل برش: قفسه سینه معمولاً شامل یک برش در پشت یا پهلو است.
باز شدن قفسه سینه: قفسه سینه باز می شود و امکان دسترسی مستقیم به اندام های داخلی را فراهم می کند.
انجام جراحی: جراحان ممکن است یک ضایعه در ریه را بردارند، یک تومور را بردارند یا سایر روش های جراحی را انجام دهند.
بستن قفسه سینه: پس از اتمام جراحی، قفسه سینه دوباره بسته شده و با بخیه بسته می شود.
ویژگی ها و زمینه های استفاده:
دسترسی گسترده: جراحی باز به جراح اجازه می دهد تا یک منطقه بزرگ را مشاهده و دستکاری کند.
جراحی های پیچیده: برای جراحی های پیچیده ریه، به ویژه در مواردی مانند برداشتن تومورهای بزرگ یا ترمیم برونش های ریشه، ترجیح داده می شود.
کنترل خونریزی: جراحی باز ممکن است در کنترل خونریزی موثرتر باشد.
مزایای:
عملکرد پزشک: جراحان می توانند یک منطقه بزرگ را بررسی کنند و جراحی های پیچیده تری را انجام دهند.
آموزش گسترده: عموماً جراحان باید آموزش جراحی گسترده تری داشته باشند.
معایب:
برشهای بزرگتر: به برشهای بزرگ تری نیاز دارد که میتواند منجر به زمان بهبود طولانی تر و زخمهای قابل توجه تر شود.
درد بیشتر: جراحی باز اغلب باعث درد بیشتر می شود.
اقامت طولانی تر در بیمارستان: روند بهبودی ممکن است طولانی تر و مدت بستری شدن در بیمارستان طولانی تر باشد.
جراحی باز می تواند گزینه موثری به خصوص برای موارد پیچیده باشد، اما ممکن است در همه موارد ترجیح داده نشود، زیرا مزایای رقابتی با تکنیک های کم تهاجمی در روش های جراحی مدرن دارد.
جراحی رباتیک ریه
جراحی رباتیک یک روش جراحی است که از سیستم های رباتیک برای انجام عمل های جراحی استفاده می کند. جراحی رباتیک به جراح این امکان را می دهد که حرکات را دقیقاً کنترل کند و روش های جراحی را کمتر تهاجمی کند. از این فناوری برای انجام جراحی های پیچیده و ظریف استفاده می شود که یکی از آنها جراحی رباتیک ریه است.
جراحی رباتیک ریه اغلب برای درمان بیماری هایی مانند سرطان، تومورها، عفونت ها یا سایر مشکلات ریوی انجام می شود. این جراحی از سیستمی استفاده می کند که به جراح اجازه می دهد بازوهای رباتیک را از طریق یک کنسول روباتیک کنترل کند. جراحی رباتیک با اجازه دادن به جراح برای انجام روش ها از طریق برش های کوچکتر، گزینه ای کمتر تهاجمی نسبت به جراحی باز سنتی ارائه می دهد. این می تواند روند بهبودی بیمار را تسریع کند و خطر عوارض را کاهش دهد.
برخی از مزایای جراحی ریه رباتیک عبارتند از:
کمتر تهاجمی: برخلاف جراحی باز سنتی، جراحی رباتیک را می توان از طریق برش های کوچکتر انجام داد که می تواند روند بهبود را تسریع کند.
کنترل دقیق: جراحی رباتیک دقت و کنترل بالایی را در اختیار جراح قرار می دهد. این می تواند به جراح کمک کند تا به نتایج بهتری دست یابد.
اقامت کوتاهتر در بیمارستان: یک روش کمتر تهاجمی اغلب میتواند مدت اقامت در بیمارستان را کوتاه کند و به بیمار اجازه دهد سریعتر به فعالیتهای عادی بازگردد.
از دست دادن خون کمتر: جراحی رباتیک به طور کلی باعث از دست دادن خون کمتری می شود که ممکن است خطر عوارض بعد از عمل را کاهش دهد.
با پیشرفت سریع فناوری جراحی رباتیک، شیوع این نوع جراحی در حال افزایش است. با این حال، وضعیت هر بیمار متفاوت است، بنابراین بیمار باید با پزشک خود در مورد مناسب بودن آنها برای جراحی ریه رباتیک صحبت کند.
جراحی بسته ریه (توراکوسکوپی)
جراحی بسته ریه یک روش جراحی کم تهاجمی است که به عنوان توراکوسکوپی شناخته می شود. در این روش، جراحان از طریق برش های کوچک با استفاده از ابزارهای جراحی مخصوص و دوربین فیلمبرداری به قفسه سینه دسترسی پیدا می کنند.
مراحل فرآیند:
برش های کوچک: ابزارهای جراحی و دوربین ها از طریق برش های کوچک ایجاد شده در قفسه سینه وارد می شوند.
راهنمای ویدیویی: جراحان با تصاویر روی صفحه ویدیو هدایت می شوند و می توانند زمینه عمل را با دقت بیشتری مشاهده کنند.
روش های جراحی: برداشتن تومور، بیوپسی یا سایر روش های جراحی با استفاده از روش های کم تهاجمی انجام می شود.
بستن برش ها: پس از اتمام جراحی، برش های کوچک با بخیه بسته می شوند.
مزایای:
جای زخم کمتر: به دلیل برش های کوچک، جای زخم کمتر قابل مشاهده است.
از دست دادن خون کمتر: به طور کلی باعث از دست دادن خون کمتر می شود.
بهبودی سریعتر: با حداقل تهاجمی بودن، به بیماران امکان می دهد سریعتر بهبود یابند.
درد کمتر: ممکن است در مقایسه با جراحی باز سنتی درد کمتری ایجاد کند.
دامنه کاربرد:
درمان سرطان: اغلب در درمان جراحی شرایطی مانند سرطان ریه استفاده می شود.
برداشتن کیست یا تومور: می توان از آن برای برداشتن کیست یا تومور در قفسه سینه استفاده کرد.
درناژ پلورال افیوژن: همچنین می توان از آن برای تخلیه مایع انباشته شده در حفره قفسه سینه استفاده کرد.
بسته به شرایط عمومی بیمار و پیچیدگی جراحی، جراحی بسته ریه ممکن است گزینه مناسبی باشد. روش های جراحی کم تهاجمی امروزه به طور فزاینده ای رواج یافته اند زیرا روند بهبودی بیماران را تسهیل می کنند و خطر عوارض بعد از عمل را کاهش می دهند.
جراحی سرطان ریه
جراحی های سرطان ریه
ریه های ما یک کل واحد نیستند، بلکه بخش های جداگانه ای هستند. ریه راست ما دارای سه بخش (لوب) و ریه چپ ما دارای دو بخش (لوب) است. در جراحی های سرطان ریه، قسمت هایی که سرطان در آن قرار دارد، گاهی به طور جزئی و گاهی به طور کامل برداشته می شود.
لوبکتومی (برداشتن بخشی از ریه، یعنی لوب) جراحی
عمل ارجح برای سرطان ریه برداشتن لوب سرطانی ( لوبکتومی) است . در اکثر بیماران، جراحی به این صورت کامل می شود. اگر این عمل بر روی ریه راست انجام شود، لوبکتومی فوقانی راست، لوبکتومی میانی راست یا لوبکتومی تحتانی راست و اگر بر روی ریه چپ انجام شود، لوبکتومی فوقانی چپ یا لوبکتومی تحتانی چپ نامیده می شود.
بیلوبکتومی (برداشتن هر دو لوب با هم) جراحی
این جراحی، یعنی برداشتن 2 لوب ریه، فقط در ریه راست انجام می شود. اگر لوب بالا و میانی برداشته شود به آن بیلوبکتومی فوقانی و اگر لوب پایین و میانی برداشته شود بیلوبکتومی تحتانی نامیده می شود. از آنجایی که کل ریه در برداشتن 2 لوب سمت چپ برداشته می شود، به این عمل بیلوبکتومی نمی گویند. در زیر این مورد را در جراحی پنومونکتومی توضیح می دهیم.
پنومونکتومی (برداشتن یکی از دو ریه)
اگرچه در سرطان ریه برداشتن تنها لوب یا لوب ها ترجیح داده می شود، اما در مواردی که سرطان روی نای اصلی یا ورید اصلی قرار دارد، ممکن است نیاز به برداشتن کل ریه راست یا چپ (پنومونکتومی) باشد. به این عمل پنومونکتومی راست یا پنومونکتومی چپ گفته می شود.
سگمنکتومی (برداشتن قسمت کوچکتر لوب)
در عملی به نام سگمنکتومی، بخش کوچکتری از لوب برداشته می شود. این به طور کلی در بیماران با عملکرد تنفسی محدود ترجیح داده می شود زیرا بافت ریه کمتری برداشته می شود.
خطرات حیاتی در جراحی های سرطان ریه
موضوع بسیار مهم دیگر این است که خطر حیاتی یعنی میزان مرگ و میر در حین یا بعد از جراحی چقدر است. این میزان به عنوان میزان مرگ و میر در طی 30 روز از روزی که بیمار تحت عمل جراحی قرار می گیرد، اندازه گیری می شود. میزان مرگ و میر 30 روزه برای لوبکتومی در سرطان ریه بین 8 در هزار تا 1.5 درصد متغیر است. این تغییر به شرایطی مانند تجهیزات پزشکی و تجربه بستگی دارد و اینکه آیا بیمار بیماری های اضافی دارد (مانند قلب، دیابت، فشار خون).
در عمل هایی که یک ریه کامل برداشته می شود، که ما آن را پنومونکتومی می نامیم، مرگ و میر 30 روزه (مرگ) برای ریه راست 7 درصد و برای ریه چپ 5 درصد است. به همین دلیل، در مواردی که پنومونکتومی برنامه ریزی شده است، باید عملکرد قلبی و تنفسی بیماران با جزئیات بیشتری نسبت به بیمارانی که تحت لوبکتومی قرار می گیرند، بررسی شود.
آیا مراقبت های ویژه بعد از جراحی لازم است؟
نیاز به مراقبت های ویژه در بیماران تحت لوبکتومی در سال های اخیر به طور قابل توجهی کاهش یافته است. بر این اساس، ما فقط بیماران مبتلا به بیماری قلبی اضافی یا در مواردی که یک ریه کامل برداشته شده است را به مراقبت های ویژه به مدت 1 شب می بریم. جدای از این، پیگیری های عادی خدمات انجام می شود.
چند روز بعد از جراحی در بیمارستان بمانیم؟
میانگین اقامت در بیمارستان 3 یا 4 روز پس از جراحی های بسته و 5 روز پس از جراحی های باز است. اگر کل ریه برداشته شود، میانگین بستری در بیمارستان 6 روز است.
چه زمانی پس از جراحی به زندگی عادی برگردیم؟
بیمارانی که تحت عمل جراحی بسته قرار گرفته اند می توانند 1 هفته پس از خروج از بیمارستان به زندگی عادی بازگردند. پس از اعمال جراحی باز، این مدت تقریباً 3 هفته است.
آیا درمان دارویی پس از جراحی (شیمی درمانی) یا پرتودرمانی (رادیوتراپی) لازم است؟
این درمان ها در مواردی که قطر تومور بزرگتر از 5 سانتی متر در نتیجه معاینه پاتولوژی باشد و یا در صورت انتشار در غدد لنفاوی ضروری است. اگر قطر تومور کمتر از 5 سانتی متر باشد و در معاینه پاتولوژی غدد لنفاوی گسترشی مشاهده نشود، نیازی به درمان بعد از عمل نیست.