در جراحی های رباتیک چند برش ایجاد می شود؟

جراحی رباتیک کلاسیک معمولاً از طریق 4 برش انجام می شود: یک برش دوربین (1.5 سانتی متر)، 2 برش دستگاه کمکی (0.8 سانتی متر) و 1 برش دستی. مانند VATS، تعداد و محل برش ها ممکن است در جراحی های ریه با کمک ربات (RATS) متفاوت باشد. تعداد برش ها بسته به تجربه جراحی، جراحی که باید انجام شود، اندازه و محل تومور ممکن است متفاوت باشد.

فناوری ربات به طور فزاینده ای در سرطان ریه استفاده می شود. جراحی رباتیک در جراحی سرطان ریه دارای مزایایی مانند دید سه بعدی، قدرت مانور بالای ابزار مورد استفاده، حساسیت بالا و استفاده از تکنیک ICG (ایندوسیانین سبز) در هنگام جداسازی قطعات ریه است. توانایی دید سه بعدی به ویژه هنگام تمیز کردن غدد لنفاوی مفید است. اثرات آن بر درد، زمان بهبودی، زمان عمل، از دست دادن خون، نتیجه زیبایی، حفظ عملکرد تنفسی و زمان بقا مشابه VATS است. با این حال، میزان تبدیل به جراحی باز در جراحی رباتیک کمتر است.

از معایب می توان به کمبود حس لامسه، نیاز به جراح میز، نصب و جداسازی بازوهای ربات نیاز به زمان اضافی و افزایش هزینه اشاره کرد.

چند لوب و بخش در ریه وجود دارد؟

در این مرحله، من می خواهم برخی از اطلاعات اولیه را در مورد آناتومی ریه برای درک بهتر موضوع به اشتراک بگذارم.

ما دو ریه داریم، راست و چپ.

هوای خروجی از نای اصلی ابتدا به سمت راست و چپ نایژه اصلی و سپس به نقاط انتهایی ریه ها منتقل می شود تا به ریه ها برسد. برای این منظور، مجاری تنفسی به طور مداوم تقسیم می شود (مانند امتداد از تنه درخت تا برگ ها) و هوا را به اتاق های تبادل خون و گاز (آلوئول ها) منتقل می کند.

ریه راست ما از 3 قسمت اصلی (لوب) و ریه چپ ما از 2 لوب تشکیل شده است.

هر لوب ریه به بخش های فرعی به نام لوبول تقسیم می شود.

10 بخش در ریه راست و نیز 8 بخش در ریه چپ وجود دارد.

هر بخش دارای شریان، سیاهرگ، برونش و شبکه لنفاوی خاص خود است.

ریه اندامی غنی از عروق لنفاوی و غدد لنفاوی است. زیرا ریه اندامی است که به بیرون باز است. مواد خارجی، دود مضر، گرد و غبار و ذرات موجود در هوای استنشاقی به راحتی به ریه ها می رسند. برای اینکه بدن ما از شر این مواد مضر خلاص شود؛ با موهای بینی، موهای مجرای تنفسی و ترشح و خلط تولید شده برای سرفه کردن مواد مضر مبارزه می کند.

مواد یا سلول هایی که به این طریق نمی توانند از ریه ها خارج شوند یا ممکن است به دلیل آسیب به بافت ریه برای بدن مضر باشند، توسط سلول های سیستم ایمنی (ماکروفاژهای آلوئولی) در آلوئول ها احاطه شده اند. اگر با این روش نمی توان بر آن غلبه کرد، به کانال های لنفاوی و از آنجا به غدد لنفاوی منتقل می شود.

چه مقدار بافت ریه در جراحی برداشته می شود؟

بافت ریه باید برداشته شود؛ بسته به عملکرد تنفسی و قلبی بیمار، اندازه و محل سرطان و وضعیت غدد لنفاوی متفاوت است.

گزینه های جراحی

سگمنکتومی (برداشتن بخشی از ریه)

لوبکتومی (برداشتن بخشی از ریه)

پنومونکتومی (حذف کامل ریه یک طرفه)

درمان جراحی باید کامل باشد (جراحی به گونه ای انجام شود که بعد از جراحی هیچ اثری توموری باقی نماند). چه با روش بسته یا باز، اصول جراحی تومور هرگز نباید به خطر بیفتد.

در درمان جراحی، مقداری از بافت سالم ریه همراه با بافت تومور برداشته می‌شود. یکپارچگی تومور نباید به خطر بیفتد. برای جلوگیری از عود سرطان، تا حد امکان برداشتن وسیعی انجام شود و از سوی دیگر، برداشتن کمترین بافت ریه بدون آسیب به کیفیت زندگی و ظرفیت تنفسی بیمار  . در حین جراحی، غدد لنفاوی مجاور تومور،  غدد لنفاوی هیلوس* و مدیاستن** باید تمیز شوند .

نوع دیگری از جراحی که می تواند بر روی بیمارانی انجام شود که ذخایر تنفسی و یا عملکرد قلب آنها بسیار محدود است و زمان جراحی باید کوتاه باشد. بافت تومور و بافت محدود ریه اطراف آن برداشته می شود. روشی است که امروزه به دلیل خطر بالای عود و ناتوانی در برداشتن غدد لنفاوی به اندازه کافی ترجیح داده نمی شود مگر اینکه ضروری باشد.

هیلوس: ناحیه ای از ریه نزدیک به قلب که رگ های اصلی منتهی به ریه و بازگشت به قلب در آن قرار دارند و برونش اصلی منتهی به ریه مرکزی.

مدیاستن: ناحیه بین نای اصلی، ریه ها، قلب و عروق اصلی است.

خطر زندگی (خطر مرگ) جراحی سرطان ریه چیست؟

عوامل مرتبط با بیمار (سن، وضعیت عمومی، ذخیره تنفسی و قلبی، بیماری های اضافی)،

بسته به اندازه تومور، محل،

بسته به نوع جراحی که باید انجام شود (روش باز / بسته)

بسته به اندازه جراحی متفاوت است (سگمنکتومی، لوبکتومی، پنومونکتومی، روش های اضافی).

خطر حیاتی (خطر مرگ) در طول و در طی 30 روز پس از عمل جراحی تقریباً 1٪ برای قطعه برداری استاندارد، 2٪ برای لوبکتومی، 4٪ برای برداشتن کل ریه چپ، و 6٪ برای برداشتن کل ریه راست است.